İnsan olmak deyince aklıma ilk gelen kavram, vicdan sahibi olmak, vicdanlı olmaktır.
Konu vicdan olunca bunun karşılığına Wikipedi’den bakayım dedim. Bakın karşıma neler çıktı.
Felsefeye göre, iç huzuru veya iç sıkıntısı vererek kişiyi uyaran vicdan bir kavram değil, kişinin bir yeteneğidir.Felsefede metafizik anlayış, bu yeteneğin doğuştan var olduğunu ileri sürer, diyalektik anlayış ise insanın içinde bulunduğu toplumsal koşullarla belirlenmiş görgü ve bilgisinin sonucunda oluştuğunu ileri sürer.
Neo-spiritüalist görüşe göre ise,
ruhun ancak belirli bir gelişim aşamasında (hayvanlık ara aşamasından sonraki insanlık aşamasında) açığa çıkan, ruhun gelişimi oranında derece derece gelişen bir yeteneğidir VİCDAN. (Ref.: Wikipedi)
Evet…
Kazandırıyorum ama kazanamıyorum
Kırıyorlar ama kıramıyorum
İstiyorlar ama isteyemiyorum
Kalbinize bıcağı saplıyorlar ama aynı şekilde karşılık veremiyorum
Kurnazlığı görüyorum ama yapamıyorum
İkiyüzlülüğü, kahpeliği, fettanlığı görüyorum ama aynı şekilde karşılık veremiyorum
Hak / hakkımı yiyorlar ama haklarını yiyemiyorum
Acımıyorlar, acıyorum
Konusuyorlar, susuyorum
Zamanınızı, emeğinizi, bilginizi, enerjinizi çalıyorlar ama çalamıyorum
Değersizliğe karşı değerlerle
Saygısızlığa karşı saygıyla
Sevgisizliğe karşı sevgiyle
Her şeye ragmen sevgiyle karşılık veriyorum, gayret ediyorum
Ama yalnız hissediyorum, insan insan arıyorum
Çünkü vicdanım var, vicdanlıyım
Çünkü insanım ama bu kapitalist, globalist, yırtıcı, vahşi dünyada yalnız ve başarısız
Çünkü insanım, vicdanlı bir insan
“Ey kardeşim sen fikirden ve düşünceden ibaretsin. Senin varlığın bunlardandır. Geri kalan sinir ve kemiktir ki, onlar da hayvanlarda da vardır.
Yanımda kimse olmadığından değil yazlığım, yalnız olduğumu söyleyecek kimse olmadığından yalnızım ben.”
Mevlana Celaleddin Rumi